متن مرتبط با «محمدرضا» در سایت Shekoofehayenow شکوفه های نو نوشته شده است
زمان پريشي در سپهر سياست/ آينه ي آدينه - 131 / دکتر محمدرضا تاجيک*
بيماري شناسي سياسي در ايران امروز در جامعه امروز ما، شتاب زمانی به نیروی تمامیت‌خواه تبدیل شده است؛ یعنی هم گریزناپذیر است، هم فراگیر و هم مبارزه با آن دشوار یا تقریبا غیرممكن است. به‌رغم این واقعیت، ضرباهنگ تصمیم‌ها و تدبیرها كماكان بسیار كند است.1) آناكرونیسم Anachronism یا زمان‌پریشی یا نابهنگامی، همچون دستكاری در ترتیب اجزای یك داستان و پس‌وپیش‌كردن آن است – داستانی را فرض كنید كه مردی غارنشین غذایش را در مایكروویو گرم می‌كند، یا رمان قدیمی را كه در آن شخصیت‌ها به جای نامه نوشتن، به یكدیگر پیامك می‌دهند، یا مردمانی سنتی كه تلاش می‌كنند رفناری مدرن به نمایش بگذارند، یا سیاست‌پیشگانی آماتوری كه سعی دارند در هیبت و صورت حرفه‌ای ظاهر شوند.پس، زمان‌پریشی به معنی خطا (آگاهانه یا ناآگاهانه) در ترتیب وقایع تاریخی است. زمان‌پریشی، همچنین یكی از صنایع ادبی است كه شخص یا چیزی را كه مربوط به یك دوره مشخص تاریخی است در زمان اشتباهی قرار می‌دهد.از یك منظر، سه نوع زمان‌پریشی برای تحقق سه هدف مختلف وجود دارد:پاراكرونیسم: هر چیزی (یك شیء، یك بیان محاوره‌ای، یك عرف اجتماعی، با یك دوره زمانی خاص) كه در یك دوره زمانی اشتباه ظاهر شود را می‌گویند. به عنوان مثال، یك فرد امروزی به جای ماشین لباسشویی از تخته شست‌وشو برای تمیز كردن لباس استفاده می‌كند.پروكرونیسم: این نوع از زمان‌پریشی، یك زمان‌پریشی غیرممكن تلقی می‌شود. پروكرونیسم مربوط به یك شیء یا مفهوم است كه مدت‌ها قبل از اختراع آن در یك اثر ادبی یا فیلم (مانند مایكروویو در عصر حجر) استفاده شده است.زمان‌پریشی رفتاری یا فرهنگی: آوردن اشیا یا ایده‌های باستانی به زمان مدرن به عنوان یك انتخاب زیبایی‌شناختی.2) تا, ...ادامه مطلب
