نوييسنده: مهربان مهدي زارعي«کارشناس ارشد و مدرس زبان و ادبيات فارسي و مربی و مدرس کوه پیمایی» آن جا که تخت سلیمان رود بر آب اقلیم چابک سواران فارس را که پشت سر می گذاریم ، از دو سو دروازه ی بهشت به رویت گشوده می شود تا "مقیم حریم حرم" پایتخت طبیعت ایران شویم؛ استان کهکیلویه و بویر احمد را می گویم! در آخرین چم و خم این بهشت فرود آمده از آسمان که پا بگذاری ، سمت راست رشته کوه دنا با شوکت و غرور تمام نمایان می شود. " پازن پیر " اولین نگاره ای است که سر سفید خود را بر آسمان سوده و پای استوار خود را در نزدیکی "آب نهر" در گل فروکرده است. ارتفاع این قله که "فلک موی سپیدش را به رایگان نداده است " بالای چهار هزار متر است اولین قله مشرقی دناست که هر بامداد به پیشواز آفتاب عالم افروز می رود. همین که چشم دوستان به جمال جمیل این نشانه خوش بر و رو می افتد استعداد ها گل می کند و کلاس درس در رهگذار دنا شناسی آغاز می گردد. دومین قله "حوض دال" است که بر شهر "سی سخت "سایه انداخته و قد موزون خود را برافراشته است. " قزل قله" و " بن رود" دیگر قله هایی هستند که با شکوهند و با هیبت. اما نمی دانم چرا با دیدن " مور گل " و شنیدن نام آن ، لبخندی که ریشه در شیطنت دارد بر لبان دوستان می نشیند! " بیژن ۳" یا " قاش مستان " گرچه بلند ترین قله دناست اما خود را پشت سر دیگر قله ها پنهان می کند و گهگاهی سَرَکی می کشد و به زودی از نظر پنهان می شود.  , ...ادامه مطلب